Mijn LeCroy reparatie avontuur
By Freddy at sep 13, 2017, 23:15:19
Mijn LeCroy LT344L oscilloscoop, de drijvende kracht achter deze website was erg ziek geworden. Eerst duurde het opstarten erg lang, weigerde dit later helemaal. Het bedrijf waar ik 17 jaar geleden de scoop kocht meldde, na LeCroy geconsulteerd te hebben, dat het waarschijnlijk een voedingsprobleem was en herstel vele duizenden euros zou kosten. Ook kon daarna de levensduur niet gegarandeerd worden. Zo'n reparatie wordt een behoorlijk risico dacht ik. Ik besloot om de reparatie zelf te doen. Lees hier het verhaal van mijn worsteling.
Het eerste wat te doen staat is het meten van de voedingsspanning in de scoop. En zoals ik eigenlijk al verwachtte waren deze allen binnen specificaties. De volgende stap was een zoektocht op internet. Dit leerde dat een andere Waverunner eigenaar dezelfde symptomen had en was geholpen op de Yahoo LeCroy Users Group. Conclusie: hoogstwaarschijnlijk is de firmware corrupt. Om de oscilloscoop the herstellen is een bootable firmware nodig die beschikbaar is gemaakt op de Yahoo groep. Om hierover te kunnen beschikken ben ik lid geworden van deze groep.
De software moet op een SRAM kaart worden gezet die achter in de scoop geplaatst kan worden. Dus ik kocht zo'n 2Mb PCMCIS SRAM die past in een speciaal PCMCIA slot die zeer gebruikelijk was in Notebooks jaren geleden. In principe zijn er twee optie om deze kaart op een moderne computer te benaderen: een USB naar PCMCIA adapter of een PCI naar PCMCIA kaart. Omdat ik allen over een laptop beschikte en toch eigenlijk een back-up computer nodig had, ging ik voor de laatste optie: Ik bestelde een desktop PC met Windows 10, een interne PCMCIA kaartlezer en een SRAM.
Bijna thuis dacht ik. Ik installeerde de PCMCIA kaartlezer in de PC, plaatste de SRAM erin en de PCI naar PCMCIA kaart was zichtbaar en de SRAM was gedetecteerd. De driver voor de PCMCIA kaartlezer was up to date, maar er was geen SRAM driver beschikbaar. Op de website van de fabrikant vond ik alleen een Windows 2000/XP driver, en je raad het al, Windows 10 accepteert dit niet.
Ik vond uit dat oude laptops meestal beschikte over een PCMCIA slot. Dus ik vroeg een vriend of hij nog een oude laptop had met zo'n slot. Ik had erge mazzel met het nieuws dat hij er een had. Alleen Windows XP moest nog geïnstalleerd worden wat een strijd op zich was. Toen dit voor elkaar was plaatste ik de SRAM kaart in de opening. Maar de kaart ging er slechts gedeeltelijk in en er was geen mechanische feedback dat een connectie was gemaakt. Het bleek dat de laptop voorzien was van een ExpressCard, en opvolger van PCMCIA.
Een andere aanpak was een virtual machine op mijn PC om XP te kunnen installeren naast Windows 10. VMware en daarna XP geïnstalleerd met succes, en, het wordt bijna voorspelbaar ... een volgend probleem: De PCI kaart is niet zichtbaar op een virtuele machine. Zucht!
Hoe moeilijk kan het zijn om wat data op een SRAM kaartje te zetten? We geven het niet op!
Ik kocht een tweede harddisk voor mijn PC. Nu kan ik XP installeren en Windows 10 behouden op de originele harddisk. Oh, je had het al geraden: XP wil niet installeren wegens een vage SATA fout.
Nu werd ik een beetje wanhopig en nam contact op met de Yahoo LeCroy Uses Group of zij nog suggesties hadden om de firmware op de SRAM kaart te zetten. Daar werd mij verteld dat Linux alles aan boord had om dat voor elkaar te krijgen. Ik plaatse een Ubuntu disk image op een USB-stick. (Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan als je geen computer nerd bent.) Ik plaatste deze in de PC en Ubuntu startte. Yes! Het vroeg mij of ik het wilde installeren. Natuurlijk zei ik, en toen gebeurde er een lange tijd niets, behalve dat de harddisk een repeterend geluid maakte alsof hij iets aan het zoeken was. Ik bracht de harddisk terug naar de winkel waar ik hem had gekocht en zij testte het: Deze was kapot en ik kreeg een nieuwe mee en nu installeerde Ubuntu vlotjes. Nog steeds was de SRAM niet zichtbaar, verdorie! Ik had de hulp van mijn vriend weer nodig, hij is een echte Linux freak. Na een paar uur strijd met mijn computer gaf hij het op. Hij kreeg de SRAM identificatie te zien maar was verder niet in staat om iets nuttigs met de SRAM te doen. Wat nu?
Toen kreeg ik plotsklaps een briljante gedachte: Ik ken SRAM's. Ik heb in het verleden een aantal computers ontworpen waar ik dit type geheugen heb gebruikt. Ik zocht de PCMCIA pinout op en het zag er erg herkenbaar uit. Met de hulp van een Arduino en wat CMOS counters en shift registers moet het mogelijk zijn om de firmware op de SRAM te krijgen. Ik merkte twee pinnen op voor de accu's en meette de spanning hierop: 0 volt, beide! Waarschijnlijk is deze kaart erg oud. Zou de accu dood zijn? Ik besloot om een zijde open te pulken om de accuspanning rechtstreeks te meten: 2,874 volt, meer dan genoeg.
Maar toen vertelde Sam Reaves, de moderator van de Yahoo LeCroy Users Group, dat het type SRAM met een attribuut geheugen zoals ik had niet geschikt was voor LeCroy oscilloscopen. Hij gaf mij een adres van een bedrijf dat wel de goede kaarten verkocht. En om het probleem van het laden van de firmware op te lossen bood hij aan om dat voor mij te doen. Ik bestelde de SRAM kaart, en liet het binnen de USA verzenden. Sam plaatste de firmware op de kaart en verzond het naar mij in Nederland. Ondertussen had ik gedetailleerde instructies ontvangen hoe de scoop vanaf de kaart kan lopen en hoe de firmware definitief in het flash geheugen geladen kan worden.
De kaart kwam aan en ik plaatste deze in de oscilloscoop, plaatste een jumper zoals aangegeven, en schakelde de scoop in. Hoera! Mijn LeCroy startte weer op! Hij leeft weer! Ok, nu nog de firmware definitief in laden in de flash. Ik volgde de instructies op, en ... mislukt. Het bleek dat de data structuur van een bootable en uploadable versie verschillend zijn. Om de flash permanent te laden met firmware moet ik de scoop runnen van de SRAM kaart en uploaden vanaf floppy disk of via LeCroy Scope Explorer software wat alleen met een GPIB connectie met de PC kan.
Ik heb een PCI GPIB kaart, kabels en installatie CD's, dus laat ik dit eerst proberen. Maar de software wilde niet volledig installeren. Dan maar de tweede optie proberen: de floppy's. Dit werkt alleen als de floppy's geformatteerd worden op de scoop. Dus ik probeerde een hele stapel te formatteren maar geen enkele lukte. Ik dacht dat de koppen misschien vies waren en dat schoonmaken wel zou helpen. Ik verwijderde de drive, maakte deze open, en toen zag ik een gebroken riempje. Ik kocht een nieuw riempje van de juiste lengte en dikte, maar was iets te breed. Deze op de juiste breedte knippen was lastiger dan gedacht. Veel te onregelmatig.
Terug naar de GPIB dan maar. Ik kreeg het advies de Keysight IO Libraries Suite te gebruiken voor mijn Agilent GPIB kaart. Maar deze software herkende de kaart en ook de aangesloten instrumenten niet. Ik vroeg Keysight om advies en kreeg de volgende dan bericht terug met de vraag om wat screen shots te sturen. Hiervoor moest ik eerst een mijn oude vertrouwde fotobewerkingsprogramma installeren die nog vereist dat de PC reboot. Ik startte daarna IO Libraries, en alsof de Duivel ermee speelt de GPIB kaart werd opeens herkend en ook alle aangesloten instrumenten. Vervolgens startte ik LeCroy Scope Explorer, en deze herkende de scoop nu ook. Zou dit nu het uur van de waarheid zijn? Zou de laatste stap nu gezet kunnen worden, het laden van de firmware in het flash geheugen? Yes! eindelijk werkte alles samen. De oscilloscoop werkte weer zoals vanouds!
Zo, dat was een avontuur! Maar dat was het waard. Ondanks zijn 17 jarige leeftijd is deze oscilloscoop een klasse apart. Het kan nog steeds concurreren met moderne scoops en overtreft nog vele nieuwe modellen.
De software moet op een SRAM kaart worden gezet die achter in de scoop geplaatst kan worden. Dus ik kocht zo'n 2Mb PCMCIS SRAM die past in een speciaal PCMCIA slot die zeer gebruikelijk was in Notebooks jaren geleden. In principe zijn er twee optie om deze kaart op een moderne computer te benaderen: een USB naar PCMCIA adapter of een PCI naar PCMCIA kaart. Omdat ik allen over een laptop beschikte en toch eigenlijk een back-up computer nodig had, ging ik voor de laatste optie: Ik bestelde een desktop PC met Windows 10, een interne PCMCIA kaartlezer en een SRAM.
Bijna thuis dacht ik. Ik installeerde de PCMCIA kaartlezer in de PC, plaatste de SRAM erin en de PCI naar PCMCIA kaart was zichtbaar en de SRAM was gedetecteerd. De driver voor de PCMCIA kaartlezer was up to date, maar er was geen SRAM driver beschikbaar. Op de website van de fabrikant vond ik alleen een Windows 2000/XP driver, en je raad het al, Windows 10 accepteert dit niet.
Ik vond uit dat oude laptops meestal beschikte over een PCMCIA slot. Dus ik vroeg een vriend of hij nog een oude laptop had met zo'n slot. Ik had erge mazzel met het nieuws dat hij er een had. Alleen Windows XP moest nog geïnstalleerd worden wat een strijd op zich was. Toen dit voor elkaar was plaatste ik de SRAM kaart in de opening. Maar de kaart ging er slechts gedeeltelijk in en er was geen mechanische feedback dat een connectie was gemaakt. Het bleek dat de laptop voorzien was van een ExpressCard, en opvolger van PCMCIA.
Een andere aanpak was een virtual machine op mijn PC om XP te kunnen installeren naast Windows 10. VMware en daarna XP geïnstalleerd met succes, en, het wordt bijna voorspelbaar ... een volgend probleem: De PCI kaart is niet zichtbaar op een virtuele machine. Zucht!
Hoe moeilijk kan het zijn om wat data op een SRAM kaartje te zetten? We geven het niet op!
Ik kocht een tweede harddisk voor mijn PC. Nu kan ik XP installeren en Windows 10 behouden op de originele harddisk. Oh, je had het al geraden: XP wil niet installeren wegens een vage SATA fout.
Nu werd ik een beetje wanhopig en nam contact op met de Yahoo LeCroy Uses Group of zij nog suggesties hadden om de firmware op de SRAM kaart te zetten. Daar werd mij verteld dat Linux alles aan boord had om dat voor elkaar te krijgen. Ik plaatse een Ubuntu disk image op een USB-stick. (Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan als je geen computer nerd bent.) Ik plaatste deze in de PC en Ubuntu startte. Yes! Het vroeg mij of ik het wilde installeren. Natuurlijk zei ik, en toen gebeurde er een lange tijd niets, behalve dat de harddisk een repeterend geluid maakte alsof hij iets aan het zoeken was. Ik bracht de harddisk terug naar de winkel waar ik hem had gekocht en zij testte het: Deze was kapot en ik kreeg een nieuwe mee en nu installeerde Ubuntu vlotjes. Nog steeds was de SRAM niet zichtbaar, verdorie! Ik had de hulp van mijn vriend weer nodig, hij is een echte Linux freak. Na een paar uur strijd met mijn computer gaf hij het op. Hij kreeg de SRAM identificatie te zien maar was verder niet in staat om iets nuttigs met de SRAM te doen. Wat nu?
Toen kreeg ik plotsklaps een briljante gedachte: Ik ken SRAM's. Ik heb in het verleden een aantal computers ontworpen waar ik dit type geheugen heb gebruikt. Ik zocht de PCMCIA pinout op en het zag er erg herkenbaar uit. Met de hulp van een Arduino en wat CMOS counters en shift registers moet het mogelijk zijn om de firmware op de SRAM te krijgen. Ik merkte twee pinnen op voor de accu's en meette de spanning hierop: 0 volt, beide! Waarschijnlijk is deze kaart erg oud. Zou de accu dood zijn? Ik besloot om een zijde open te pulken om de accuspanning rechtstreeks te meten: 2,874 volt, meer dan genoeg.
Maar toen vertelde Sam Reaves, de moderator van de Yahoo LeCroy Users Group, dat het type SRAM met een attribuut geheugen zoals ik had niet geschikt was voor LeCroy oscilloscopen. Hij gaf mij een adres van een bedrijf dat wel de goede kaarten verkocht. En om het probleem van het laden van de firmware op te lossen bood hij aan om dat voor mij te doen. Ik bestelde de SRAM kaart, en liet het binnen de USA verzenden. Sam plaatste de firmware op de kaart en verzond het naar mij in Nederland. Ondertussen had ik gedetailleerde instructies ontvangen hoe de scoop vanaf de kaart kan lopen en hoe de firmware definitief in het flash geheugen geladen kan worden.
De kaart kwam aan en ik plaatste deze in de oscilloscoop, plaatste een jumper zoals aangegeven, en schakelde de scoop in. Hoera! Mijn LeCroy startte weer op! Hij leeft weer! Ok, nu nog de firmware definitief in laden in de flash. Ik volgde de instructies op, en ... mislukt. Het bleek dat de data structuur van een bootable en uploadable versie verschillend zijn. Om de flash permanent te laden met firmware moet ik de scoop runnen van de SRAM kaart en uploaden vanaf floppy disk of via LeCroy Scope Explorer software wat alleen met een GPIB connectie met de PC kan.
Ik heb een PCI GPIB kaart, kabels en installatie CD's, dus laat ik dit eerst proberen. Maar de software wilde niet volledig installeren. Dan maar de tweede optie proberen: de floppy's. Dit werkt alleen als de floppy's geformatteerd worden op de scoop. Dus ik probeerde een hele stapel te formatteren maar geen enkele lukte. Ik dacht dat de koppen misschien vies waren en dat schoonmaken wel zou helpen. Ik verwijderde de drive, maakte deze open, en toen zag ik een gebroken riempje. Ik kocht een nieuw riempje van de juiste lengte en dikte, maar was iets te breed. Deze op de juiste breedte knippen was lastiger dan gedacht. Veel te onregelmatig.
Terug naar de GPIB dan maar. Ik kreeg het advies de Keysight IO Libraries Suite te gebruiken voor mijn Agilent GPIB kaart. Maar deze software herkende de kaart en ook de aangesloten instrumenten niet. Ik vroeg Keysight om advies en kreeg de volgende dan bericht terug met de vraag om wat screen shots te sturen. Hiervoor moest ik eerst een mijn oude vertrouwde fotobewerkingsprogramma installeren die nog vereist dat de PC reboot. Ik startte daarna IO Libraries, en alsof de Duivel ermee speelt de GPIB kaart werd opeens herkend en ook alle aangesloten instrumenten. Vervolgens startte ik LeCroy Scope Explorer, en deze herkende de scoop nu ook. Zou dit nu het uur van de waarheid zijn? Zou de laatste stap nu gezet kunnen worden, het laden van de firmware in het flash geheugen? Yes! eindelijk werkte alles samen. De oscilloscoop werkte weer zoals vanouds!
Zo, dat was een avontuur! Maar dat was het waard. Ondanks zijn 17 jarige leeftijd is deze oscilloscoop een klasse apart. Het kan nog steeds concurreren met moderne scoops en overtreft nog vele nieuwe modellen.